...
Οι πρόσφυγες από την περιοχή του Καρς έφεραν μαζί τους μια μεγάλη επίχρυση καμπάνα δώρο του τσάρου προς την ελληνική κοινότητα. Η καμπάνα οδηγήθηκε σε χυτήριο της Θεσσαλονίκης, τη δεκαετία του 1950, με πρόσχημα ότι χάθηκε το γλωσσίδιο της και έτσι χάσαμε για πάντα ένα σημαντικό ιστορικό κειμήλιο. Από αυτήν κατασκευάστηκαν οι σημερινές καμπάνες της Μητρόπολης Κιλκίς
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕ 12 ΒΟΥΒΑΛΙΑ
ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΗΠΟ ΚΙΛΚΙΣ
Το παλιό Γυμνάσιο και νυν Λαογραφικό Μουσείο
Η φωτογραφία είναι από το σχολικό έτος 1962-1963, Σ Τ' τάξη. Ο δάσκαλος είναι ο ( Αριστείδης ; ) Κουκουράβας, που έπαιζε βιολί στο μάθημα της ωδικής. Από τα κορίτσια αναγνωρίζω: στο πρώτο θρανίο στην άκρη προς τον τοίχο την Πιλιτσοπούλου Όλγα, στο δεύτερο θρανίο στη μέση την Ανθούλα Τασίδου, στο τρίτο θρανίο δεξιά στην άκρη προς τα αγόρια την Ρίτσα Αποστολίδου (αδελφή μου) και δίπλα της στη μέση την Κωνσταντία Σαλτσίδου. Από τα αγόρια στο πρώτο θρανίο δεξιά στην άκρη με το λευκό μακό μπλουζάκι,χωρίς να είμαι σίγουρη, θα έλεγα ότι είναι ο Νούλης Μακρυνιώτης. Άλλα παιδιά δεν αναγνωρίζω. Τα παιδιά κατά την ώρα του μαθήματος κάθονταν σε τρείς στήλες θρανίων, αλλά για την φωτογράφιση, συμπτύχθηκαν σε δύο στήλες, επειδή ο φακός δεν έπιανε τόσο ανοικτό πλάνο.Η αίθουσα είναι στον επάνω όροφο, δίπλα στο γραφείο του Διευθυντή. Είχαν φτιάξει το ξύλινο διαχωριστικό και μίκρυναν λίγο την αίθουσα γιά να κάνουν το γραφείο του Διευθυντή, που στον προθάλαμό του είχε το γραφείο ταν δασκάλων. Ο Κουκουράβας, όσο απαιτητικός ήταν στα ζητήματα επιμέλειας και πειθαρχίας τόσο φασαριατζής ήταν στις εκδρομές, όπου με το βιολί, όρθιος και μέσα στο λεωφορείο ακόμη, μας παρακινούσε να τραγουδάμε όλοι μαζί. Συγκεκριμένα τον θυμάμαι κατά την επιστροφή από την εκδρομή στο Ξυνό Νερό, να κινείται στον διάδρομο του λεωφορείου, του φορτωμένου από παιδιά όλων των τάξεων και παίζοντας βιολί και τραγουδώντας και ο ίδιος να μας παρακινεί με νεύματα να τραγουδάμε όλοι και εμείς να τραγουδάμε όσο πιό φωναχτά μπορούσαμε το τραγούδι "ήμασταν 5-6 νταήδες". Εκείνος μας το είχε μάθει, όπως και άλλα, "Φλαμουριά", " Γεροδήμος ", " Ευζωνάκια". Τραγουδούσαμε βέβαια και εκείνα που μας είχαν μάθει οι άλλοι δάσκαλοί μας. Ενθουσιασμός, ζητωκραυγές, χειροκροτήματα. Εξαιρετικά χρόνια, εξαιρετικοί δάσκαλοι, εξαιρετική παιδεία. Τους είμαστε ευγνώμονες!!!
σχόλια: Αθηνά Αποστολίδου.
1950
ΠΟΛΥΑΝΕΙΟ ΩΔΕΙΟ ΚΙΛΚΙΣ
